تحقیق در مورد شروط جزایی در عقد

تحقیقی در مورد شروط جزایی در عقد با فرمت ورد و حجم 13 صفحه تهیه و تنظیم شده است. این تحقیق به بررسی شرایط جزایی که در عقد وجود دارند، پرداخته و تلاش دارد تا نکاتی را در این زمینه به شفافیت بیشتری برساند. از جمله موضوعاتی که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است می توان به تعریف شرایط جزایی، انواع شرایط جزایی، نحوه اثربخشی آنها و همچنین رویکردهای مختلف قانونی در این زمینه اشاره کرد.

شرط اصولا به شرط تكوينى ذاتى و شرط اعتبارى جعلى تقسيم مى‏شود، زيرا ربط و ارتباط بين دو چيز گاهى حقيقى و ذاتى است و در خلقت آن‏ها وجود دارد به طورى كه دست جعل و اعتبار به آن راه‏ندارد و قابل وضع يا رفع نيست مانند رابطه بين آتش و حرارت. گاهى ارتباط دو چيز، اعتبارى و جعلى است و تابع اراده جاعل و تعريف اوست.

شرط اعتبارى جعلى خود تقسيمات مختلفى دارد:

اول – تقسيم به اعتبار جاعل و منشا شرط:

الف – شرط عقلى، مانند شرط قدرت براى انجام تكليف.

ب – شرط عرفى و عقلايى، مانند شرط ماليت داشتن عوضين در عقد بيع.

ج – شروط شرعى از قبيل:

-شروط‏ى كه موجب جواز تصرف مى‏شوند، مثل قصد در عقد، زيرا عقد تابع قصد است.

-شروط‏ى كه صحت عقد، وابسته به آن است، مثل رضايت متعاقدين.

-شروط‏ى كه تكليف شرعا، به آنها بستگى دارد، مثل بالغ و عاقل بودن.

د – شروط متعاقدين ، يعنى شروط‏ى كه دو طرف عقد بر آنها توافق مى‏كنند. اين گونه شروط را جعلى يا وضعى گويند و در برابر شروط شرعى قرار دارند.

دوم – تقسيم به اعتبار مورد و گستره آن:

الف – شرط عام: اين گونه شروط در تمام موارد تكليف وجود دارد، مانند بلوغ، عقل و اختيار.

ب – شرط خاص: در برخى از تكاليف با لحاظ نمودن دليل خاص آن مورد وجود دارد، مانند شرط بودن قبض براى بيع صرف و سلف.

سوم – تقسيم بر اساس تاثير شرط در متعلق خود:

الف – شروط صحت: شروط‏ى كه در اصل صحت عقد، دخيل است و در صورت عدم تحقق اين شروط، عقد اساسا فاسد مى‏باشد، مانند شرط معلوم بودن عوضين در عقد بيع.

ب – شروط لزوم: شروط‏ى كه پس از انعقاد عقد صحيح، در لازم بودن آن، دخيل هستند مانند شرط عدم خيار براى طرفين در عقد.

چهارم – تقسيم شرط به لحاظ متعلق آن:

الف – شرط وصف، مانند شرط باسواد بودن كارگر.

ب – شرط نتيجه، شرط‏ى است كه پس از انعقاد عقد در صورت تحقق متعلق آن به طور خود به خود ايجاد مى‏گردد، مانند شرط وكيل بودن زن از جانب مرد براى طلاق خود در صورتى كه مثلا مرد به طورمتوالى شش ماه نفقه زوجه را نپردازد، يا تمليك عين معين از سوى مشروطله.

ج – شرط فعل، مانند شرط دوختن لباس يا آموزش نوشتن.

پنجم – تقسيم شرط به لحاظ استقلال يا وابستگى:

الف – شرط ابتدايى كه عبارت است از تعهد ابتدايى و اصطلاحا «وعده‏» ناميده مى‏شود.

ب – شرط ضمنى كه عبارت است از تعهدى كه با عقدى ديگر مرتبط باشد.

ششم – تقسيم شرط به لحاظ تصريح يا عدم تصريح به آن:

الف – شرط صريح: شرط‏ى است كه به طور صريح در ضمن عقد آمده باشد.

ب – شرط ارتكازى ضمنى، مانند شرط سالم بودن مبيع.

ج – شرط‏ى كه عقد بر اساس آن شكل گرفته و مبناى عقد مى‏باشد.

تقسيم بندى‏هاى ديگرى در مورد شرط وجود دارد كه چون اهميت چندانى ندارد، از بيان آنها خوددارى مى‏كنيم.

2. شروط وضعى (قراردادى) همانطور كه گفته شد، شروط وضعى، شروط‏ى هستند كه دو طرف عقد بر آن توافق كرده‏اند و در ضمن عقد به آن ملتزم و متعهد شده‏اند. شروط وضعى دو گونه‏اند:

الف – شرط خيار و حق فسخ عقد كه اصطلاحا اين گونه شرط را «شرط خيار» يا «خيار شرط‏» مى‏گويند، چون اين گونه خيار به سبب شرط ضمن عقد محقق مى‏شود.

ب – قرار دادن هر شرط ديگرى از شرط خيار كه چنين مواردى در منابع فقهى تحت‏عنوان «باب الشروط‏» بيان مى‏شوند. شرط جزايى (جبران خسارت) از جمله اين شروط است.

چارچوب كلى صحت و نفوذ شرط براى صحيح بودن شرط و لزوم وفاى به آن چند چيز بايد مراعات گردد:

1. شرط، ذاتا و فى نفسه جايز باشد، بنابر اين جايز نيست كسى چيزى را به ديگرى بفروشد به شرط اين كه خريدار فعل حرامى مرتكب شود، مانند آن كه كسى انگور را بفروشد به شرط اين كه خريدار آن رابه شراب تبديل كند. يا كسى، ديگرى را در روز ماه رمض